بهار 1386 - سوز دل

سلام دوستان و امیدوارم که حال همتون خوب خوب باشه
از آخرین پستم حدود چهار ماهی میگذره. خب به خدمت سربازی اعزام شده بودم و الان در حال انجام خدمتم. ولی خیلی دوست داشتم که زودتر از اینا بیام و یه چیزی بنویسم ولی دستم به نوشتن نمیرفت. الانم که دارم مینویسم خیلی خیلی دلتنگم و حالم خیلی خراب. ضمنا شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) را به امام زمان و تمام شیعیان تسلیت میگویم.
التماس دعا- یا علی مدد
و اینم اشاره کوچکی از دردِ دلِ من.

حتی در رویاهایم برایت احترام قائلم

روزی که آمدی، آنقدر خوب بودی که برای دل بستن به تو دلیل نخواستم. وقتی دستت را به نشانه دوستی به سویم دراز کردی، در دل سپردن به تو تردید نکردم. تو را همنفس خطاب کردم و با تو سرود زندگی خواندم.
وقتی به تن پژمرده‌ام آب دادی، با بهار خاطره‌های قشنگ تو، شکوفه دادم. تابستان را با تو پاییز کردم و پاییز را با تو به زمستان رساندم. در سرمای دلخراش زمستان زیر بارش برف و باران یک لحظه‌ از نغمه لبهایت غافل نشدم و زیر چتر نگاه تو پناه گرفتم. «و چتر بهانه‌ای بود در زیر باران تا عشق شکل بگیرد در میانمان.»
امروز بخاطر قولهایی که دادی و نتوانستی به آنها جامه عمل بپوشانی از تو دلخور نیستم. قسمت ما اینطور بوده. چه حیف! انگار قسمت نبود که بمانی و از من نگهداری کنی. صدایی در گوشم گفت که او باید برود و تو از این ببعد باید مسیر زندگیت را به تنهایی طی کنی. لحظه‌ رفتن، با اینکه اشک در چشمانم حلقه زده بود ولی دعایت می‌کردم. دعای خیر من همیشه بدرقه راه توست. و مطمئنم یک روز در یک جایی از زندگیت نتیجه همه خوبیهایی که به من کردی را خواهی گرفت. اگر قسمت نشد که تیماردار تو باشم مرا ببخش. تو می‌گویی که شاید لیاقت مرا نداشتی که روزگار به تو دستور مسافرت داد؛ ولی من می‌گویم شاید من لیاقت تو را نداشتم. برو و کوله بار غمهایم را روی دوشم بگذار که پس از این، به تنهایی آن را با خود حمل کنم.
خداحافظ....
آه! اما نه.... نه داشت یادم می‌رفت، چیزی را که هرگز به تو نگفته بودم، و گذاشته بودم برای لحظه‌ای که به هم رسیدیم بگویم، حالا در لحظه جدایی و خداحافظی باید به تو بگویم، تا همیشه در صندوقچه ذهنت در کنارت باشد و روزهای تنهاییت را با آن سر کنی. دوستت داشتم. دوستت دارم و همیشه حتی در رویاهایم برایت احترام قائلم.

زبانت را نگه دار تا دوستت را نگه داری
هندی
زخم چاقو درمان می شود،اما زخم زبان درمان ناپذیر است
ترکی
قول،قرص کامل ماه است که اگر به آن عمل نشود،روز به روز کوچک می شود.
آلمانی
گرسنگی گرگ را از جنگل می راند.
فرانسوی
محبت بچه مانند آب در غربال است.
آرژانتینی
موفقیت برای آدم کم ظرفیت، مقدمه گستاخی است.
ایتالیایی
هدایای کوچک هم دوستی را گرم نگه می دارد.
اسلوکیایی
برق زده صدای رعد را نمی شنود.
مجارستانی
با هر مقیاس که دیگران را بسنجی، آنها تورا می سنجند.
شیلیایی
با مغز کوچک و دل بزرگ می توان خیلی چیزها را به دست آورد
آلمانی
نسبت به همه چنان رفتار کن که گویی از مهمان پذیرایی می کنی.
چینی
نفع و ضرر برادران دو قلو هستند.
فلستینی
نگذار درختی را که به تو سایه می دهد قطع کنند.
عربی
نفرت نزدیکترین اقوام،خیلی شدید است.

با عشق زندگی کن تا عاشق باشی

با تشکر از آقای زارع زاده